Waterwerken
Zoals het water elke lente weer lonkt... Als de Meimaand aanbreekt en de zon ruimhartig zijn stralen deelt, varen we met een tjalk over de Waddenzee. Zeven dagen zee. Rust en ruimte, wind en water, de zilte stilte. De oneindige beweging, de verre einder, het immer voortdurende ritme van de golven. Het licht van de zon deinend in miljoenen schitterende sterretjes. In die wereld is mijn fascinatie voor water geboren.
Met mijn gezin woon ik in Wamel aan de dijk. Ik wandel graag door de uiterwaarden en langs de Waal. In een eeuwige beweging blijft de rivier stromen van Oost naar West, een nooit aflatende vloed. Soms zwelgt ze tot een majestueuze watervlakte die de dijken doet sidderen.
Op de punt van een strekdam kan ik eindeloos turen naar het water: de rimpelingen, de draaiingen, het kolken. Soms valt er in een constante stroom van beweging en rimpelingen opeens een gladde, vlakke plek. Die kan wel 10-20 meter in doorsnee zijn. Na een tiental seconden verdwijnt die plek weer even plotseling en net zo mysterieus als hij was ontstaan. Fascinerend!
Water is alom aanwezig in mijn beeldend werk. Het gaat me louter om water. Ik mijd de oevers. En water zonder oevers ziet er vaak uit als een zee.
Het werk roept uiteenlopende associaties op. Ik ben dan ook niet op zoek naar een letterlijke weergave. Ik zoek naar een sfeer die een bepaald aspect van het water verbeeldt. Ritme, beweging en reflectie zijn vaak onderliggende thema’s.
In de jaren 2004- 2010 werkte ik zo nu en dan n.a.v. het thema Water. Sinds 2010 werk ik vrijwel nog alleen maar naar aanleiding van dit thema.
Ik werk met diverse materialen: Siberisch krijt, aquarelverf, acrylverf en sinds 2017 ook met olieverf en oliepastelkrijt. De formaten variëren van 6 bij 11 cm tot 47 bij 100 cm en 40 x 120 cm.
In 2016 heb ik een serie van 35 foto’s samengesteld over water met als titel Ritme en Reflectie. De foto’s zijn 30 bij 60 cm en geprint op dibond. Ik werk aan een tweede serie Waterfoto's.
Na al bijna 20 jaar kijken, zoeken en vormgeven, blijft water me intrigeren. Ik val nog lang niet droog. In verf, inkt en krijt probeer ik steeds dieper tot water door te dringen.
Denkend aan Holland
(Vrij naar Hendrik Marsman)
Denkend aan Holland
zie ik brede penselen
traag over oneindig
witte vellen gaan,
rijen ondenkbaar
ijle lijnen
als tere kiemen
op het papier ontstaan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de vlekken verf
verspreid tot aan de rand,
herhalingen, ritmes,
het licht en donker,
kleuren en vormen
in een groots verband.
het licht reflecteert
en het wit volgt het zwart met
de sterke contrasten
in eenzelfde stramien
en in ieders verbeelding
wordt de aard van het water
het oneindig bewegen
gevoeld en gezien.
Gerrit Meursman.
d'Waallicht
Het zonlicht blijft
Beweeglijk deinend
In miljoenen fonkelende sterretjes
Vast verankerd aan mijn blik.
Het water van de rivier
Schuift onbewogen
Er onderdoor
En aan mij voorbij.
Invitatie aan Icarus
Werp je vleugels af
En spring in het water
Dichter bij de zon
Kun je niet komen.